Opladen
Pas geleden was ik plots al mijn opladers kwijt. Al-le-maal te-ge-lij-ker-tijd! Hoe was het mogelijk. Ik kon hierdoor zowel mijn Iphone, batterij van mijn Nikon camera als mijn Ipad niet meer opladen. Ahhhhhh! Verbazing sloeg om in ongeloof en na uren zoeken in vurige frustratie. Na mezelf een dagje zielig vinden, begon ik mij te beseffen dat ik dag in dag uit voortdurend bezig was om van alles en nog wat op te laden... behalve mezelf. Tijd dus voor een goede wandeling door Moeder Natuur.
Opladen begint voor mij altijd bij ontladen. Mezelf weer eens stevig 'aarden'. Beseffen in welke grond ik mijn wortels heb geplant - zowel zakelijk als privé - en of dit de meest vruchtbare grond is vanuit waar ik gezond kan groeien. Want door alle hectiek van het ondernemen, nemen ambitie en enthousiasme soms de overhand en vergeet ik wel eens te doseren. Tijdens mijn wandeling door de Kennemerduinen, het inademen van de zon, stilte en de rust, stroomden de volgende gedachten mijn bewustzijn binnen:
Alleen als we alles loslaten, ontstaat de ruimte om alles wat werkelijk nodig is toe te laten. Zodra we ophouden met iets te verlangen, ontstaat de vrijheid om dat wat werkelijk nodig is te ontvangen. Verlangen is een projectie op de toekomst van wat we weten en herkennen vanuit het verleden. Echter, we zijn niet wie we waren, we zijn wat welke elke dag kiezen te zijn. Met andere woorden; laten we voorkomen dat ons verleden bepaalt wie we zullen zijn in de toekomst. Laten we ons verlangen ombuigen naar openlijk ontvangen. Want waar verlangen ontspruit uit het verleden, zit ontvangen hem in het hier en nu. En laten we onzelf op waarde schatten door te eren wie we in het diepste van onze kern zijn. Het overwaarderen van onze persoonlijke geschiedenis en onze toekomstige zelf, staat tussen ons en de schoonheid van het moment in. Pas wanneer we durven toe te geven dat de problemen en uitdagingen van vandaag onze kracht bepalen van morgen, zal de richting zich aan ons openbaren en kunnen we tijdens elke stap onze innerlijke kracht belichamen en uitstralen. Net zoals in frustratie het zaadje van prestatie ligt en weerstand een poort biedt naar de volgende fase, leiden moeilijkheden ons naar het pad van mogelijkheden. En we weten dat we het juiste pad bewandelen wanneer we niet meer de behoefte voelen om steeds vooruit en/of achterom te kijken.
Die week begon ik met hernieuwde energie en vond ik al mijn opladers terug. Het 'oplaad incident' heeft ervoor gezorgd dat ik nu dagelijks minstens een moment voor mezelf neem om tot rust te komen en te genieten van de stilte in mezelf en om me heen. Een soort heilig momentje met mezelf, heerlijk!
